ben ağlarken

26 Nisan 2009 Pazar

diğer odadaki yabancıya


yumruklarını sıkıyor
ve susuyordu evdeki yabancıya
bu adam da kimdi?
sözcüklerinin affı için gülücük dilenen
büyük yalandan bir sükunet
şimdi koca hanede
harfleri mevcut değildi artık
ama sessizliği yeterdi
aşkını anlatmaya
kahrolmuştu zavallı anne
cebindeki notu gördüğünde
"önünde diz çöktürecek kadın" diyordu
ve kızı izliyordu
doğduğu anda
ilk küstüğü adamın rezaletini

3 yorum:

şiirler dedi ki...

doğduğu anda
ilk küstüğü adamın rezaletini


iyi bir kapanış..

ensueno dedi ki...

en derin yaralar diye başlıyor söze...en derin yaralar, küçük bir çocuğun ilk sıktığı yumruklarıdır evdeki yabancıya...
teşekkür ederim

Konialis dedi ki...

aslında benim yorumum ahmet telli'nin şiirine ithafen, yine bütün yabancılara, iflah olmaz yabancılara selam olsun lakin; yılmaz güney canlanıverdi gözümde... hep böyle olur bu şiiri görünce. şiir görülür mü? evet, şiirse görülür, duyulur, tadılır, hissedilir... belki de üşünür...