oysa yaşamı o denli sevmiştiki......
sene kaçtı? hangi zamandı kara bir seviyle içinde kaybolduğu? ya da zaman dilimlerini önemsemek yerine içinde kaybolmayı yeğlemişti gölge adamın gidişini izlerken. yoksa turkuaz mı demeliydi? karmaşık renklerin ve içinde birazda huzurun bulunduğu o ismi uygun görmüştü sessiz seslenişlerle beklerken.ah bir bilseydi adının turkuaz olduğunu. belki hüznün çiçekleri salıverirdi de kendini koşardı sınırsız sarılmalara.bir bilseydi silinmez yaraların mezar taşını dahi yalayıp aşındıracağını.
ay bile sırtını dönmüş biran olsun yumuşatmıyordu gecenin zifiri karanlığını. o gece her şey yitirilişin aleyhine işliyordu. kimse duymadı ne denli küçümsendiğini, ufalıp ufalıp bir kavanozun içine girdiğini.
her şey bir yana yinede süreç geçiyor ve soğutuyordu tüm anı defterini.arta kalan izlerin her gece kabuslarını ziyaret etmesi dışında. bu ne ilk ne de sondu onun için.her defasında kendini bir hastalık gibi yinleyen kabuslar susturamadığı tek gerçeğiydi zamanın. diğer bir gerçek ise geçen gün ve gecelerde tüketilen saflığıydı dünyanın. öyle arzuluyordu ki kaneviçe işlemeli örtülerle o sandıkta kilitli kalabilmeyi. görmemek adına her gece büyük bir baloncuğun içinde ayaklarını yerden kesen o uçuşları düşlüyordu. kulağına en ufak bir insan sesinin değmeyeceği bir dünyayı düşlüyordu.
denize bakan bir dağın tepesindeydi şimdi. gözleri kapalı rüzgarın tüm vücudundaki izinsiz devinimini dinliyordu.kollarını açmadan önce son bir defa vedalaştı tüm hırçınlığıyla dalgaların.
oysa yaşamı o denli sevmiştiki.
rüzgar, batan güneş, hüzün, esintisi yağmurun birer birer el sallıyordu yiten varoluşa. dünya gözyaşlarını tutamamış biranda salıvermişti damlalarını yaprakların üzerine.
bu, onun son düşüşüydü. elveda diyemeden ölmemek , oyunun son perdesini kendi istekleri doğrultusunda oynamaktı.
bu onun son düşüşü. tasa yok - kural yok - yasak yok - zengin yok -fakir yok.
bir kuş sürüsünün veda eşliğinde bu, onun son düşüşü. otorite yok-savaş yok-kral yok- kraliçe yok-taç yok- Dünya yok-yok-yok..
bu, onun son düşüşü. artık ağlamak yok.
